Typisch Chinees

Vandaag hebben we ’s morgens lekker rustig aan gedaan. ’s Middags zijn we naar het centrum van Datong geweest. Het is een kolenstad, waar mensen vooral naartoe komen voor het hangend klooster en de grotten met boeddha’s (die we gisteren bezocht hebben). Je merkt wel dat ze hier nog niet zo bekend zijn met Westerse toeristen. In Beijing werd er ook weleens naar ons gekeken en wilden ze ook weleens op de foto met ons, maar hier is het vele malen erger. Iedereen kijkt op, fluistert, maakt stiekem foto’s of komt op ons af om een foto met ons te nemen. Het is vreemd en grappig tegelijkertijd.

Ondanks dat Datong een oud centrum had, is daar niet veel meer van te zien. Alles is namelijk platgegooid en herbouwd. Weliswaar in oude stijl en het is best aardig gedaan, maar de charme is er in onze ogen toch wel wat vanaf. Maar dat zien de Chinezen blijkbaar anders. Wat de rigoureuze aanpak overleefd heeft zijn een aantal tempels, een trommeltoren en een drakenscherm. Een mooie tempel die we bezocht hebben is de Huayan tempel.
Wat wel erg fijn is, is dat het centrum redelijk schoon is én een voetgangersgebied is. Op alle andere plaatsen moet je goed uitkijken, want het verkeer is een chaos. Verkeersregels en zebrapaden/stoplichten hebben niet dezelfde waarde als bij ons en overal rijden/parkeren auto’s en scooters.

Typisch is dat het bijna overal een herrie is. Hier toeteren ze allereerst heel vaak en veel. Verder komt er uit alle winkels harde muziek en soms staan er nog verkoopsters met een microfoon bij de deur klanten te lokken. Ook simpele tafeltjes of brommertjes die (etens)waar verkopen hebben allemaal een luidspreker waarop een bandje steeds herhaald wordt. Uiteraard verstaan we het niet, maar er wordt vast steeds gezegd wat ze verkopen.

Nog iets typisch Chinees is samen buiten bewegen. Meestal zijn het dansgroepjes die buiten op straat een cd-speler met boxen wegzetten en dan gaan dansen. Nu moet je niet denken aan hippe dansers of straatartiesten, maar meestal zijn het oudere mensen die een beetje staan te zwieren en zwaaien.

Ook open broekjes voor kleine kinderen is iets wat je bij ons niet ziet, maar hier wel. Bij ons hebben kleine kinderen luiers aan, maar hier zie je regelmatig blote billetjes. De kinderen hoeven dan alleen te hurken of opgetild te worden door hun ouders als ze hun behoefte moeten doen. Effectief, maar voor ons apart.

Kortom: We blijven ons hier verbazen! :-)